جیمی هندریکس

جیمز آلن(مارشال) هندریکس (به انگلیسی: James Marshall "Jimi" Hendrix) (۲۷ نوامبر ۱۹۴۲ - ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۰) خواننده، ترانه‌نویس و گیتاریست آمریکایی بود. بسیاری معتقد هستند که وی نقش گیتار برقی را در آهنگ‌ها برجسته کرد. بسیاری او را پدر گیتار الکتریک می‌دانند؛ چراکه گیتار الکتریک را که تا پیش از آن تنها به عنوان عنصری حاشیه‌ای و مکمل آواز مشتمل بر تکرار آکورهای تکراری و ساده بود را به عنوان عنصر کلیدی در موسیقی راک درآورد. بدین لحاظ می‌شود گفت وی بیشترین تأثیر را روی نوازندگان راک داشته‌است. کارهای عجیب وی با گیتار مثل نواختن با دندان یا زبان از ویژگی‌های منحصر به فرد او بود.

در امتداد رفتار شگفت انگیزش با گیتار برقی وی در فستیوال پاپ مونتری کاری کرد که شهرتش را به اوج رسانید: در انتهای اجرای برنامه گیتارش را برای تشکر از تماشاچیان به آتش کشید. او در سال ۱۹۶۶، با ترانه‌های خلسه‌آوری چون «Hey Joe» و «Purple Haze» و همچنین یک اجرای زنده افسانه‌ای به مقام ستاره راک دست یافت. کتاب «Room Full of Mirrors» به مناسبت سی و پنجمین سالگرد درگذشت او در سال ۱۹۷۰ منتشر شده‌است. راز مرگ او هنوز در هاله‌ای از ابهام است؛ هیچ گاه بطور قطعی معلوم نشد دلیل آن خودکشی بوده یا بر حسب اتفاق به دلیل تداخل تأثیر مصرف زیاد مشروبات الکلی(که پیشتر در یک مهمانی شبانه مصرف کرده بود) با تأثیر تعداد زیاد قرص‌های خواب‌آور(که همان شب خورده بود)، رخ داده‌است.

او به همراه جیم موریسون و جنیس جاپلین به دلیل حرف جی(J) ابتدای نام کوچک و مرگ نسبتا مشابه‌شان(مرتبط با مواد مخدر/روانگردان)، هر سه حدود ۲۷ سالگی و در بازه‌ای تنها چند ماهه مابین سپتامبر ۱۹۷۰ تا جولای ۱۹۷۱، سه‌گانهٔ تراژیک و افسانه‌ای «تری جِیز»(Three j's) موسیقی راک دهه ۱۹۶۰ را تشکیل داده‌اند. به علاوه این سه به همراه برایان جونز و کرت کوبین «کلوب ۲۷» را تشکیل می‌دهند.

مجله رولینگ استون در سال ۲۰۰۳ و در رده‌بندی ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامی دوران، جیمی هندریکس را در رتبه ۱ قرار داد.

ویکی پدیا